© Emy Elleboog
De VRT-documentairereeks ‘Godvergeten’ zorgde vorig jaar voor een schokgolf in onze samenleving. Het beeld van de gruwel van seksueel geweld in de Kerk ontketende een storm van verontwaardiging. Uit de getuigenissen van slachtoffers van seksueel geweld en hun familieleden blijkt dat zij op vandaag niet de erkenning en hulp krijgen die ze verdienen. Het Vlaams Parlement startte daarom een Bijzondere Commissie Seksueel Misbruik met als doel te luisteren naar wat slachtoffers van seksueel geweld nodig hebben om zich erkend te voelen in hun leed én aan welke ondersteuning zij nood hebben.
Hoorzittingen
Op basis van een resem hoorzittingen met zowel vertegenwoordigers van slachtoffers, de Kerk als verschillende sectoren waar Vlaanderen verantwoordelijkheid draagt, doet de commissie nu 100 aanbevelingen om bijkomende (beleids)initiatieven te nemen om élke vorm van seksueel geweld zo veel mogelijk te vermijden, slachtoffers beter te helpen en er minstens voor te zorgen dat slachtoffers zich nooit meer doodgezwegen en in de steek gelaten voelen.
Centraal onthaalpunt
Een van de belangrijkste aanbevelingen is de oprichting van een onthaalpunt voor slachtoffers van seksueel geweld. Vandaag zijn er al heel wat instanties bevoegd, maar in de commissie bleek dat de versnippering van hulp een groot nadeel was voor de slachtoffers. Een onthaalpunt moet ervoor zorgen dat slachtoffers snel de juiste hulp krijgen. “Een slachtoffer van seksueel geweld kan hulpvragen hebben die psychosociaal, psychisch, economisch, juridisch of nog anders van aard zijn. Vandaag moet een slachtoffer voor deze vragen bij verschillende deuren aankloppen. Een slachtoffer moet zo ook verschillende drempels over en steeds opnieuw het verhaal aanvatten. Vertrekken vanuit het slachtoffer en die fysieke en psychische drempels wegnemen, moet een slachtoffer helpen sneller de nodige hulp te krijgen”, aldus Perdaens.
Leed erkennen
“We hopen met deze commissie vooral bijgedragen te hebben aan de erkenning van het leed van de slachtoffers. Dat gebrek aan erkenning bleek veel vaker dan wenselijk een rode draad te zijn tijdens de hoorzittingen in de commissie. Daar moet de volgende Vlaamse regering en het volgende Vlaams Parlement echt werk van maken. Dat zijn we aan die mensen verschuldigd”, zo concludeert Perdaens.
